مقایسه طرح واره های ناسازگار اولیه در همسران مطلقه و عادی به عنوان پیش بینی کننده طلاق

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی طرح واره های ناسازگار اولیه در روابط زناشویی به عنوان پیش بینی کننده طلاق بود. روش: آزمودنی های پژوهش 150 زوج خواهان طلاق و 155 زوج عادی (جمعاً 305 زوج) بودند. زوج های خواهان طلاق از میان مراجعه کنندگان به دادگاه به روش در دسترس و نمونه عادی به روش نمونه گیری چندمرحله ای- تصادفی، از چند دبیرستان شهر اصفهان انتخاب شدند. همه زوج های نمونه به کمک پرسش نامه طرح واره های ناسازگار اولیه، ارزیابی شدند. برای تحلیل داده ها افزون بر روش های آمار توصیفی، روش تحلیل تمایز نیز به کار رفت. یافته ها: طرح واره های بی اعتمادی- بدرفتاری، معیارهای سخت گیرانه و بازداری هیجانی به ترتیب با ضرایب استاندارد 67/0، 57/0 و 57/0 بیشترین توان پیش بینی، و از میان متغیر های جمعیت­شناختی، تنها متغیرهای سطح تحصیلات و میزان درآمد توان پیش بینی معنی دار طلاق را داشتند (001/0p<). نتیجه گیری: می توان به کمک طرح واره های ناسازگار اولیه طلاق را پیش بینی نمود و بر پایه این الگو می توان یک رویکرد پیش گیری از طلاق و درمان زناشویی بر پایه رویکرد طرح واره درمان گری تدارک دید و یافته های این پژوهش را در ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و مشاوره ای برای کمک به همسران مشکل دار و در آستانه طلاق به کار گرفت.